Presentatie (Nederlands)

Nederlands

In dit project worden de culturele producten en praktijken bestudeerd van groepen intellectuelen in Frankrijk en de Nederlanden in de vijftiende en zestiende eeuw, een tijd waarin innovatieve communicatiemiddelen, de drukpers en het toneel, zich ontwikkelden.

Deze mediarevolutie en de bijbehorende technieken zijn uitvoerig bestudeerd door onderzoekers, maar er is veel minder aandacht geweest voor de personen die er gebruik van maakten om een nieuwe publieke ruimte te creëren. Zij benutten de nieuwe manieren voor het verspreiden en laten circuleren van teksten in die periode als een machtsmiddel om de publieke opinie te kunnen beïnvloeden. De individuen die zich deze nieuwe media eigen maakten, waren veelal jongeren hun studie aan het afronden waren en een betere sociale positie voor zichzelf probeerden te verzekeren, vaak door het opbouwen van specifieke netwerken. Zij noemden zichzelf ‘oratoren’ of ‘rederijkers’, brachten een grote diversiteit aan tekstuele producties voort en probeerden de publieke opinie te vertegenwoordigen via hun vermogen om een autoritair discours te formuleren.

De Franse en Nederlandse werkgroepen in dit project zullen de producten, praktijken en kanalen bestuderen die deze netwerken inzetten om hun identiteit te construeren en in de publieke ruimte te doen gelden. De onderzoekers zullen gebruik maken van een interdisciplinaire benadering, waarbij methoden uit de cultuurgeschiedenis, kunstgeschiedenis, literaire analyse, filologie en media-archeologie gecombineerd worden. Ze richten zich op de twee genoemde regio’s, de Nederlanden en Frankrijk, omdat ze, ondanks hun verschillende politieke systemen, parallelle stedelijke structuren en onderwijsvormen voor de jeugd vertoonden, evenals een gedeelde retorische cultuur, gebaseerd op de Franse taal. Door het analyseren van de schriftelijke producten en communicatiestrategieën van auteurs die aan onderwijs- en universiteitsmilieus, recht en rechtspraak en boekdrukkerijen waren gekoppeld, zullen de werkgroepen aantonen hoe deze oratoren-rederijkers hun plek innamen in de publieke ruimte en, via competitie, samenwerking en debat met elkaar, op politieke onderwerpen reflecteerden.